Non-interventionisme

Gezien de wereldwijde dynamiek, is er ooit een 'juist' moment voor een land om over te stappen van non-interventie naar interventie?

Als je erachter kwam dat een verre vriend het moeilijk had, zou je ongevraagd hulp aanbieden of wachten tot ze om hulp vragen?

Hoe zou de wereld veranderen als alle landen het niet betrokken raken bij conflicten van anderen boven het uitoefenen van macht zouden stellen?

Kunt u een persoonlijke ervaring delen waarbij de interventie van een buitenstaander de zaken erger maakte, en reflecteren op hoe dit van toepassing is op internationale betrekkingen?

In welke situaties heb je gemerkt dat het bieden van ondersteuning zonder directe tussenkomst de meest effectieve aanpak was, en kunnen landen deze strategie toepassen?

Hoe zou je je voelen als jouw land zich meer zou richten op het oplossen van zijn eigen problemen dan op het betrokken raken bij internationale conflicten?

Wanneer moest je kiezen tussen ingrijpen of afstand nemen in een persoonlijke crisis van een vriend, en wat heeft dat je geleerd over interventie op wereldwijde schaal?

Hoe kan het zijn van waarnemer in plaats van actieve deelnemer een ander perspectief bieden op een gebeurtenis of kwestie?

Wanneer heb je gezien dat een groep zijn problemen creatiever oploste als hij het aan zijn lot overliet?

Heeft u ooit een verandering van perspectief meegemaakt doordat iemand zich niet met uw keuzes bemoeide?

Hoe kan het beleid van een middelbare school om zich niet in te laten met studentengeschillen de studentenpopulatie beïnvloeden?

Hoe bepaal je het juiste moment om hulp te bieden, zonder dat iemands onafhankelijkheid wordt aangetast?

Wanneer heeft observeren op afstand u geholpen een situatie beter te begrijpen?

Hoe zou u omgaan met een situatie waarin u niet zeker weet of ingrijpen de situatie zou helpen of verergeren?

In welk geval heeft u er baat bij gehad om een probleem zelf op te lossen, zonder hulp van buitenaf?

Als u in uw eentje een moeilijke beslissing moest nemen omdat niemand tussenbeide kwam, wat voor invloed had dat dan op u?

Hoe overbrug je de dunne grens tussen het respecteren van iemands onafhankelijkheid en het bieden van de benodigde hulp?

Wanneer moeten persoonlijke grenzen worden gerespecteerd als het gaat om de wens iemand te helpen waarvan u denkt dat deze in nood is?

Kan de keuze om een probleem niet rechtstreeks aan te pakken soms escalatie voorkomen en tot een natuurlijke oplossing leiden?

Op welke momenten heb je de conflicten van anderen geobserveerd en iets waardevols geleerd door niet tussenbeide te komen?

Op welke manieren kan het afstand nemen van een probleem anderen in staat stellen hun eigen oplossingen te ontwikkelen en te groeien?

Hoe besluit u wanneer het beter is om te luisteren en te begrijpen in plaats van te handelen en te adviseren in moeilijke situaties?

Wat betekent het voor u om de autonomie te hebben om uw eigen conflicten op te lossen zonder inmenging van buitenaf?

Welke cruciale levenslessen heb je geleerd die van toepassing zouden kunnen zijn op een land dat overweegt in te grijpen in de zaken van een ander?

Hoe voelt u zich wanneer uw acties worden beïnvloed door anderen, versus wanneer u handelt op basis van uw eigen oordeel?

Zou u zich opgelucht of in de steek gelaten voelen als anderen een stapje terug deden terwijl u voor een grote uitdaging stond?

Hoe is het principe ’werk aan het verbeteren van jezelf vóór anderen’ van toepassing op landen op wereldschaal?

Hoe zou u zich voelen als uw persoonlijke beslissingen voortdurend in twijfel werden getrokken of door iemand anders werden gecontroleerd?

Denkt u dat culturele misverstanden kunnen worden vermeden door er niet bij betrokken te zijn, en gaat er een verlies aan leermogelijkheden verloren?

Hoe zou u reageren als u zou vernemen dat een stap terug doen iemand anders kan laten groeien, en hoe vertaalt zich dit in het buitenlands beleid?

Wanneer heb je het gevoel gehad dat de goedbedoelde hulp van iemand de zaken daadwerkelijk erger maakte, en welke les biedt dat voor de wereldpolitiek?

Hoe balanceer je bij het helpen van een vriend in nood met het risico dat je je grenzen overschrijdt?

Hoe belangrijk is het voor u dat uw land conflicten vermijdt die er geen directe gevolgen voor hebben?

Als je zag dat iemand geruchten verspreidde, zou je dan tussenbeide komen om deze te corrigeren of je erbuiten houden, en waarom?

Wat kunnen de langetermijneffecten zijn als een machtig land zich consequent niet mengt in internationale geschillen?

Hoe beïnvloedt uw eigen ervaring met onafhankelijk zijn of het krijgen van hulp uw kijk op het buitenlands beleid van een land?

Geeft het geven van advies aan een vriend in nood hem geen macht of laat hij hem niet achter?

Als een vriend een fout maakt, denk je dan dat ingrijpen altijd de beste optie is?

Hoe kan de keuze om uw vaardigheden of expertise niet te delen de uitkomst van een teamproject beïnvloeden?

Hoe vaak denkt u dat echte neutraliteit bestaat in conflicten, in uw ervaringen of in internationale aangelegenheden?

Hoe kan het opzettelijk niet deelnemen aan een activiteit de uitkomst voor de groep veranderen?

Wat is jouw reactie op iemand die geen partij kiest in een debat onder jouw vrienden?

Hebt u er achteraf gezien ooit spijt van gehad dat u iemand niet hebt geholpen, en hoe zou dat verband kunnen houden met mondiaal beleid?

Hoe kan luisteren krachtiger zijn dan tussenbeide komen in een ruzie?

Wat gebeurt er als iemand ervoor kiest zijn mening niet te uiten in een groepsdiscussie?

Hoe kan het doen van een stap terug in een conflict tussen vrienden de situatie helpen of schaden?

Kunnen landen werkelijk vrienden zijn als zij een beleid van non-interventie voeren, of zijn het slechts kennissen?

Waar trek jij de grens tussen het respecteren van de soevereiniteit en de noodzaak om een humanitaire crisis te voorkomen?

Wat vindt u van het idee dat geen partij kiezen op zichzelf een kant kiezen is?